Κάτι που δεν ξέρετε για τη Νότια Κορέα

Νοεμβρίου 02, 2022

Κάτι που δεν ξέρετε για τη Νότια Κορέα

Εκτός των πολλών κοινών στοιχείων που έχουν η Ελλάδα και η Νότια Κορέα, υπάρχουν και διαφορές που δεν είναι ιδιαίτερα παράλογες, αν σκεφτείς ότι συνέβαινε και στην Ελλάδα πριν κάποια χρόνια.

Αυτή η διαφορά αφορά τις σύγχρονες σχέσεις των Νοτιοκορεατών. Είναι μια χώρα που έχει στην κουλτούρα της τα ραντεβού στα τυφλά με τη συμβολή των γραφείων συνοικεσίων, ώστε να γνωριστούν δυο νέοι με σκοπό τον γάμο, αφότου ταιριάξουν πρώτα τα οικονομικά και οι οικογένειες.

Εκτός από αυτό, στη Νότια Κορέα ένα ζευγάρι δε συγκατοικεί χωρίς να ενωθεί με τα δεσμά του γάμου. Εννοείται πως υπάρχουν και κάποιοι που πλέον το κάνουν, αλλά δεν είναι η πλειοψηφία.

Ένα ακόμη βασικό στοιχείο των σχέσεων στη Νοτιοκορεατική κουλτούρα είναι ότι δεν κρατούν μια σχέση πολλά χρόνια. Υπάρχουν μόνο τρεις περιπτώσεις που αυτό μπορεί να συμβεί:

1. Να προσπαθούν να φτιάξουν τα οικονομικά τους με μια σταθερή δουλειά
2. Να είναι αντίθετοι οι γονείς στον γάμο και να ψάχνουν λόγους για να χαλάσουν τη σχέση
3. Να μην αγαπά κάποιος από τους δυο και να παραμένει στη σχέση από συνήθεια ή μέχρι να βρει αντικαταστάτη.

Οι Κορεάτες αποφασίζουν γρήγορα για το επόμενο βήμα, γιατί οι γονείς παίζουν ακόμη βασικό ρόλο στις σχέσεις τους και πιέζουν για γάμο και εγγόνια. Επίσης, είναι στην κουλτούρα τους να μη χρονοτριβούν. Ξέρω άπειρες περιπτώσεις ατόμων που παντρεύτηκαν γρήγορα και σε σχέσεις μεταξύ Κορεατών, αλλά κυρίως σε ζευγάρια που ο ένας είναι Κορεάτης και ο άλλος αλλοδαπός. Γιατί; Γιατί η απόσταση που τους χωρίζει είναι ένα εμπόδιο που θέλουν να υπερπηδήσουν και η λύση δεν είναι η συγκατοίκηση για αυτούς. Φυσικά, αυτό δε σημαίνει ότι παντρεύονται σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα (μήνες), αν και κάποιοι το κάνουν και αυτό. Όμως, δεν είναι πολλά χρόνια.

Στις σχέσεις με αλλοδαπές συντρόφους η σχέση γίνεται ταχύτατη μιας και τα ναύλα είναι ακριβά και οι Κορεάτες δεν παίρνουν εύκολα άδεια από τη δουλειά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Έτσι, είναι αναγκασμένοι να πάρουν άμεσα μια απόφαση, αλλιώς θα μιλάνε για καιρό από το ίντερνετ. Θα δώσουν στην κοπέλα ένα χρονικό διάστημα για να αποφασίσει αν της αρέσει η ζωή εκεί, αλλά το θεωρούν έντιμο να κάνουν την πρόταση γάμου και να μην την αφήσουν με αβεβαιότητα σε μια ξένη χώρα.

Επίσης, είχα μια προσωπική εμπειρία με έναν Κορεάτη (ήταν ο γιος του αφεντικού της φίλης μου), που με είδε μέσω skype να μιλώ με τη Νοτιοκορεάτισσα φίλη μου στο διάλειμμα της και παρενέβη. Μου ζήτησε να πάω στην Κορέα με σκοπό τον γάμο μόλις με είδε. Μου ζήτησε μάλιστα τα στοιχεία μου για να βγάλει αεροπορικά εισιτήρια για μένα και τους γονείς μου. Τον θεώρησα τρελό, γιατί δεν ήμουν εξοικιωμένη με κάτι ανάλογο και αρνήθηκα, αν και είχα ομολογήσει πως ήταν πολύ γοητευτικός. Μετά έμαθα ότι είχε κακό όνομα στην Κορέα γιατί ήταν από πάρτι σε πάρτι και δεν τον ήθελε καμιά οικογένεια λόγω του ότι είχε τη φήμη του γυναικά. Το ζητούμενο είναι ότι η πρόταση έγινε την ίδια μέρα που με είδε!

Ξέρω επίσης έναν Κορεάτη που πιάσαμε κουβέντα μέσω διαδικτύου και όταν μιλούσαμε μου είπε ότι δεν είχε σχέση και δυο εβδομάδες μετά, ανέβασε φωτογραφία με βέρες αρραβώνα. Τον ρώτησα τι σήμαινε και μου είπε ότι αρραβωνιάστηκε και πήγαν να κλείσουν αίθουσα για τον γάμο. Τον ρώτησα έκπληκτη πώς αρραβωνιάστηκε όταν πριν δυο εβδομάδες δεν ήξερε την κοπέλα και μου είπε ότι τη γνώρισε δυο τρεις μέρες αφότου μιλήσαμε για πρώτη φορά και αυτή έμενε σε μια γειτονική πόλη, μιάμιση ώρα με το αυτοκίνητο. Του έλειπε τόσο πολύ όταν δεν την έβλεπε και κατάλαβε ότι την ήθελε δίπλα του. Του είπα ότι μου φαινόταν βιαστική απόφαση για ένα σοβαρό ζήτημα, αφού δεν είχε τον χρόνο να τη γνωρίσει και μου είπε ότι ποτέ δεν ξέρεις κανέναν πραγματικά. Οι γονείς του ζουν μαζί είκοσι χρόνια και ακόμη ανακαλύπτουν πράγματα. Το βασικό ήταν ότι ήθελε να είναι δίπλα της και αυτό του αρκούσε, γιατί κανείς δεν είναι τέλειος. Λόγια που τα βρήκα ιδιαίτερα σοφά και αυτοί τα θεωρούν λογικά, γιατί έτσι μεγάλωσαν. Αυτό είναι το ρομαντικό στοιχείο που αγαπήσαμε όλοι στα K-dramas!

Επίσης, μια φίλη μου από την Ελλάδα ζούσε στη Γερμανία και γνώρισε έναν Κορεάτη εκεί μέσω της κοινής δουλειάς τους. Έτσι σε ένα μήνα επισημοποίησαν τη σχέση τους και έκλεισαν τον γάμο για λίγο αργότερα, για την ακρίβεια, δεκατρείς μήνες μετά γιατί ήθελαν να παντρευτούν στην Κορέα και δεν έβρισκαν αίθουσα για να κάνουν τον γάμο νωρίτερα.

Γνωρίζω πολλά ζευγάρια που ο ένας είναι αλλοδαπός και ο άλλος Κορεάτης και οι σχέσεις επισημοποιήθηκαν πολύ γρήγορα και κατέληξαν και σε γάμο γρήγορα. Υπήρξαν περιπτώσεις που μιλούσαν στο διαδίκτυο και με την πρώτη επίσκεψη (άλλοι με τη δεύτερη) έγινε η πρόταση γάμου, δίνοντας περιθώριο για να αποφασίσει η κοπέλα αν μπορεί να μείνει εκεί. Αυτό συμβαίνει, επειδή το έτερον ήμισυ δε ζει στην ίδια χώρα και αναγκαστικά τα πράγματα κυλούν γρηγορότερα. Στις μόνες περιπτώσεις που δε θα κινηθούν γρήγορα είναι το οικονομικό ζήτημα ή είναι πολύ νέοι. Φυσικά, υπάρχουν και περιπτώσεις που δουλεύει το ζευγάρι σε υπεύθυνες θέσεις και η δουλειά τους έκλεψε τον χρόνο και τη ζωή.

Αυτή είναι η κουλτούρα τους που δεν απέχει πολύ από τη δική μας τη δεκαετία του 1960. Τότε που είχαμε τα συνοικέσια και οι σχέσεις δεν κρατούσαν χρόνια. Έχοντας μεγαλώσει ανάμεσα σε γνωστούς και συγγενείς που παντρεύτηκαν περίπου με τον ίδιο τρόπο, το νιώθω οικείο και μου αρέσει. Έτσι, στις ιστορίες που γράφω καταθέτω τις εμπειρίες και τις σκέψεις μου, που φυσικά δεν είναι φυσιολογικό να συγκλίνει με τις εμπειρίες και τις σκέψεις όλων.

Όπως και ο Μίνο κάνει πρόταση γάμου στην Άννα (βιβλίο “Στη Σεούλ”) γρήγορα, γιατί είναι μια γυναίκα από ξένη χώρα που θα φύγει σύντομα αν δεν την κρατήσει με κάποια δέσμευση. Ο Μπαν Μίνο είναι πλούσιος και η οικογένειά του θέλει να τον παντρέψει. Αυτός δεν έχει οικονομικό πρόβλημα και το μόνο εμπόδιο είναι ότι η Άννα θα φύγει σύντομα από τη Σεούλ, οπότε προηγείται το συναίσθημα και η σιγουριά ότι θέλει να τη γνωρίσει περισσότερο. Ένας Έλληνας ή ένας Αμερικάνος θα πρότεινε τη συγκατοίκηση και θα τραβούσε η σχέση πολλά χρόνια. Αυτοί, έχοντας τους γονείς τους να ανακατεύονται στον γάμο και τη ζωή τους, δεν μπορούν να το κάνουν εύκολα αυτό χωρίς σοβαρό λόγο.

Εν κατακλείδι, η σχέση του Μίνο και της Άννας που κινήθηκε κάπως γρήγορα στην ιστορία μου δεν είναι ούτε λάθος ούτε κάτι αρνητικό, αλλά μια συνήθεια που διατηρούν ακόμη οι νέοι στην Κορέα και κυρίως σε γάμο ζευγαριού δυο διαφορετικών χωρών. Με λίγα λόγια, κατέθεσα τη Νοτιοκορεατική κουλτούρα των σχέσεων με ρεαλισμό, είτε ταιριάζει με τη δική μας κουλτούρα είτε όχι.